DUSZA JEST ŚMIERTELNA! TAK MÓWI BIBLIA!

@

.

To ci nauczyciele katoliccy zwodzą przeciętnych katolików i za to, że zwodzą będą odpowiadać!

Bo to nie jest tak, że przeciętny katolik (dziecko, babcia..) siedzi w domu i wymyśla niezgodne z Biblią nauki, jak: nieśmiertelna dusza, modlitwy do zmarłych, aniołów, trójcę...

Nie, to czynią nauczyciele katoliccy!

A Pan Jezus wyraźnie powiezial, że BIADA tym, którzy zwodzą maluczkich:

''(6) Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza.

(7) Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie.'' (Mat.18:6,7)

W sumie

W sumie, to mam podobny pogląd na trwałość duszy człowieka jak Pani. Jedyna różnica polega na tym, że nie wywodzę swojego przekonania z treści pism, ale z ogólnego światopoglądu, jaki mi się ukształtował.

Nierozwiązywalny dylemat istnienia zła na świecie oraz wątpliwość, co do istnienia zjawiska czasu poza światem materialnym, skłania mnie coraz bardziej do stwierdzenia, że jedyną trwałą rzeczą jaka dostępna jest naszemu doświadczaniu jest świadomość istnienia. Wszystko co poza czystą świadomością (stanem obserwacji), to energia, która zawsze z czasem się rozprasza.

Żyjąc swoim życiem, budujemy taką energetyczną nadbudowę, która po śmierci ciała fizycznego trwa jeszcze przez jakiś czas, ale powoli dopalają się nabrzmiałe emocje (inni nazywają ten okres czyśćcem), aż w końcu czysta świadomość wraca do źródła skąd się wyłoniła.

zagadka

Droga Barbaro!

Mam dla Ciebie - ale także i dla innych, składającą się z dwóch wersetów zagadkę biblijną:

IM.2,17 "ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz»."

IM.3,22 "Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki»."

Biorąc pod uwagę, że Adam i Ewa mogli nie zgrzeszyć, to biorąc pod uwagę 2,17 by nie umarli. Żyli by, żyli, a umrzeć by nie mogli.

Także ich potomkowie, gdyby nie zgrzeszyli, to by po prostu żyli i żyli.

Ale pojawia się następny werset; 3,22. A ten werset mówi, że mogliby żyć, ale pod warunkiem, że musieliby zjeść owoc z drzewa życia. Bez zjedzenia owocu z drzewa życia nie mogliby żyć na wieki.

Jak więc wytłumaczyć te dwa, pozornie sprzeczne ze sobą wersety z których wynika, że nie mogliby umrzeć, ale też nie mogliby żyć na wieki?

@Krzysztof Szotowicz 16:20:46

Drogi Krzysztofie S!

==aż w końcu czysta świadomość wraca do źródła skąd się wyłoniła.==

Bardzo filozoficzne, ale jeszcze bardziej zagmatwane pojęcie.

Może kilka naukowych definicji;

- co to jest czysta świadomość?

- czym się różni czysta świadomość od nieczystej świadomości?

- co to za źródło, skąd się wyłoniła czysta świadomość?

A wystarczy sobie uświadomić, że przedmioty martwe nie posiadają żadnej świadomości, czy samoświadomości. Także większość zwierząt, a być może wszystkie zwierzęta nie mają własnej świadomości własnego istnienia.

To że pies reaguje na przypisane mu przez człowieka imię nie oznacza, że on wie o tym, że się wabi Aza. Najprawdopodobniej reaguje na te dźwięki, jak na światło reagował pies Pawłowa.

Świadomość, samoświadomość na ziemi jest przynależna tylko ludziom.

I tak jak najsprawniejsze komputery nigdy nie uzyskają samodzielnie sprawności umysłowej typu samoświadomość, a będą reagowały tylko na poziomie zaaplikowanego im oprogramowania, tak świadomość człowieka jest powiązana z producentem człowieka oprogramowującym zarówno DNA człowieka jak i sumienie człowieka.

Wchodzisz do pokoju, a tam małe dziecko rysuje gwoździem tapetę i widząc cię chowa gwóźdź za plecami... Ma dwa latka, nikt mu nie mówił, że nie wolno zdzierać gwoździem tapety, a ono wie, że robiło coś złego... Skąd?

Mamy na to podpowiedź w Bożym Słowie:

Rz.2,14 "Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. 15 Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające."

Człowiek w swoim sumieniu ma wewnętrzne "oprogramowanie", świadomość dobra i zła zgodną z wartościami Boga. I to niezależnie od kraju, narodowości, rasy, historii.

I tak jak żaden, nawet najsprawniejszy komputer sam się nie oprogramuje, tak za świadomością człowieka musi stać jakaś osoba, która umieściła w człowieku te dane.

== że nie wywodzę swojego przekonania z treści pism, ale z ogólnego światopoglądu, jaki mi się ukształtował. ==

A nie prościej by było napisać: przekonania wziąłem z sufitu?

Widać że oprogramowanie masz, ale na razie korzystasz z komputera przy wyłączonym monitorze.

2016-04-21 12:21:22, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@

ZENIT głupoty bałwochwalców, obłęd zapowiadany w Biblii:

https://www.google.no/#q=Cud+eucharystyczny%22+w+Legnicy

@von Finov 00:34:04

Między wersem Rodz.2:17 , a wersem Rodz.3:22 jest wers:

''(15) Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.'' (Rodz.3:15)

@Bara-bar 16:13:29

Droga Barbaro!

Twoja odpowiedź jest nie na temat... ani nie na temat mojego pytania, ani na temat tematu Twojego artykułu. A moje pytanie jest w związku z tematem Twojego artykułu.

Czekam.

Jeżeli nie wiesz, to daj znać. Wtedy Ci wyjaśnię.

@von Finov 22:33:34

Wprost przeciwnie (z mojego punktu widzenia) jest na temat.

Odpowiedź mamy w Biblii, a ty chcesz, bym gdybała? Po co?

'' (19) ale drogocenną krwią Chrystusa, jako BARANKA niepokalanego i bez zmazy.

(20) On był wprawdzie PRZEWIDZIANY PRZED STWORZENIEM ŚWIATA... ''(1 Pio.1:18-20)

''Wszystko przez Niego i DLA NIEGO zostało stworzone.'' (Kol.1:16)

Czy według ciebie z tych wersów wynika, że Adam z Ewa mogli niezgrzeszyć?

Czy według ciebie Bóg nie wiedział, że zgrzeszą?

@Bara-bar 23:43:38

Droga Barbaro!

Akurat tego, że Bóg stworzył wszystko dobre na pewno nie muszę Ci tłumaczyć.

I to, że w Chrystusie jesteśmy powołani do świętości, do życia w oddzieleniu od wszystkiego, co nie jest zgodne z Bogiem, to nie żadna nowinka, ale powrót do pierwocin Bożego planu. To że ten plan nie zrealizował się w Adamie i Ewie, to efekt wolności do dokonywania wyborów. A że ludzie wybrali, że ulegli diabelskiemu podpuszczeniu, to nie znaczy, że Bóg zrezygnował ze swojego planu. Widzimy że On stale działa, aby udało się powrócić ludziom do wypełnieniu tego zaplanowanego dla ludzi życia w czystości, w uświęceniu.

Ja natomiast - w związku z tematem Twojego wpisu chcę zwrócić uwagę na inny aspekt planu Boga.

To co napisałem jako pytanie w pierwszym moim powyższym wpisie...

Z Tych dwóch wersetów (IM.2,17; IM.3,22) wynika, że ludzie nie mieli umierać, ale i też nie mieli żyć na ziemi wiecznie.

Gdyby nie zgrzeszyli Adam i Ewa, to by nie mogli umrzeć. Gdyby także nie zgrzeszył żaden z potomków Adama i Ewy, to także by nie mogli umrzeć.

A teraz policzmy teoretycznie, co by się działo z populacją ludzkości na ziemi, gdyby nie grzesząc, posłusznie rozmnażali się i napełniali ziemię.

Załóżmy że Adam i Ewa mieli 20 dzieci. 10 synów, 10 córek, które założyły rodziny i po 100 latach mieli 20 swoich dzieci.

I gdyby ten cykl nie grzeszenia, rozmnażania się i nie umierania trwał, to po 100 latach byłoby na ziemi około 20 ludzi.

po 200 latach te następne 10 synów + 10 córek zakładają rodziny, mają po 20 dzieci, to po 200 latach mamy na ziemi w przybliżeniu 200 ludzi.

Po 300 latach mamy 2000 ludzi,

Po 400 20000

Po 500 200000

Po 600 latach 2 miliony

Po 700 latach 20

Po 800 200

Po 900 2 miliardy ludzi

Po 1000 latach mamy 20 miliardów

Po 1100 latach mamy 200 miliardów mieszkańców bezgrzesznych ludzi.

Chyba że założymy, że Bóg chciał, aby ludzie grzeszyli.

Po 1200 latach mamy 2 biliony żyjących na ziemi ludzi.

Byłoby to możliwe, pomieśćiliby się?

I w tym momencie mamy rozwiązanie tego problemu niegrzeszących ludzi, którzy by nie mogli umierać, ale i też nie mogliby żyć wiecznie na ziemi. Znamy historie Henocha, Eliasza, no i w końcu podsumowanie i wypełnienie się Bożego planu w Panu Jezusie Chrystusie.

Ludzie mieli żyć na ziemi nawet około 1000 lat, a może i dłużej i po tym czasie - prawdopodobnie uprzedzeni wcześniej przez Boga jak Eliasz, mieli być zabierani żywcem do nieba. A że w niebie mamy żyć nie w ciele, ale jak aniołowie w ciałach uwielbionych, przemienieni, to nie miało być żadnej śmierci; czy to ciał, czy ducha, czy duszy.

A gdy weźmiemy pod uwagę pierwotny plan Boga, który to plan jest najbliższy pomysłowi Boga, to musimy wyciągnąć taki wniosek, że Bóg nie chce aby człowiek umierał - pod jakąkolwiek postacią, ale aby żył.

I założenie, że po śmierci ciała umiera także duch i dusza człowieka, gdy Bóg jest Bogiem żywych, to dla mnie - w świetle całej Biblii, koncepcja uśmiercenia także ducha i duszy człowieka jest sprzeczna z pierwotną, wzorcową wolą Boga jak i w świetle całej Biblii, w świetle wielu wersetów z Biblii.

Werset wyrwany z kontekstu staje się pretekstem... do różnych, nieraz błędnych pomysłów.

2016-04-25 10:50:07, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@von Finov 15:49:22

Ciekawa koncepcja, bardzo możliwe że właśnie taki plan był.

Tak czy inaczej duch człowieka nowo narodzonego nie może umrzeć. Kiedy rodzimy się na nowo Bóg daje nam Ducha Chrystusowego w miejsce martwego ducha, który popularnie się nazywa ego. Dlatego jest napisane, że nie my żyjemy ale Chrystus w nas. Tak jak przeglądamy się lustrze i widzimy swoje ciało, tak przeglądając się w piśmie widzimy jaki jest nasz Duch. To co robimy w ciele i duszy(psychice) nie ma najmniejszego wpływu na Ducha bo on jest nam dany z łaski przez wiarę. Ale Duch może mieć wpływ na ciało i duszę jak tylko zechcemy, to się nazywa uświęcenie i trwa całe życie, dlatego jest napisane, że żaden grzech nie będzie nad nami panować. Czyli oznacza to, że człowiek narodzony na nowo może sobie poradzić z każdym grzechem/nałogiem/chorobą/trudną sytuacją jeśli tylko będzie mieć wystarczająco dużo determinacji żeby uwierzyć i zastosować w swoim życiu np. to że miłość nie szuka swego, albo że Jezus w sińcach i ranach poniósł każdą naszą chorobę. Ale to już nie jest za darmo, dlatego wielu chrześcijan leży i kwiczy w różnych problemach, bo np. wolą się rozwieźć zamiast uznać, że potrzeby małżonka są ważniejsze niż jego potrzeby, jeśli dwie osoby zaczną to uznawać to małżeństwo nie ma prawa się rozpaść. To wymaga użycia siły wobec swojej duszy i to boli, dla niektórych to za wysoka cena. Ale jest napisane, że gwałtownicy zdobywają Królestwo Niebieskie. A nagrodą jest wolność, pokój Boży i lepsza łączność z Jezusem, bo dusza się udrażnia, moc Boża się wtedy przelewa przez nas jak przez rurę i możemy w mocy pomagać innym.

Ostatnio spotkałem takiego gościa, był lekko wstawiony, pytam się go czy zna Jezusa, on mówi że zna, pytam się go czy ma pewność zbawienia, on mówi że ma i po śmierci idzie prosto do nieba, że oddał kiedyś życie Jezusowi, mimo tego jest alkoholikiem i bezdomnym. Mówię mu że mogę się za niego pomodlić i moc Jezusa uwolni go od nałogu. W tym momencie osoba która była ze mną pyta tego bezdomnego, jesteś nowo narodzony czemu pijesz? a tamten "Bo lubię!". Powiedział że nie chce modlitwy i se poszedł. Każdy może zablokować życie Jezusa w swoim życiu, bo ma wolną wolę. Komu służysz ten ma nad tobą panowanie, nawet jeśli masz odrodzonego Ducha.

@von Finov 15:49:22

''I założenie, że po śmierci ciała umiera także duch i dusza człowieka, gdy Bóg jest Bogiem żywych, to dla mnie - w świetle całej Biblii, koncepcja uśmiercenia także ducha i duszy człowieka jest sprzeczna z pierwotną, wzorcową wolą Boga jak i w świetle całej Biblii, w świetle wielu wersetów z Biblii.''

//

Czyli ty dalej nie wiesz czym jest dusza.

Jak możesz pisać, że duch jest śmiertelny, skoro Biblia mówi nam, że duch ożywiający nasze ciała WRACA do Boga, Który go dał???

I poza tym, to co piszesz przeczy temu, że Pan Jezus Zmartwychwstał i my zmartwychwstaniemy, ale dopiero kiedy On Przyjdzie Powtórnie.

Nie możesz być pod wpływem Ducha-Tchnienia Bożego, skoro przeczysz Biblii. Ludzie pod wpływem Tego Tchnienia nie przeczą Biblii.

2016-04-25 14:11:44, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@jawa nie sen 14:11:44

Sprawdź w Biblii, sprawdź z Chrystusem.

Dusza na pewno śmiertelna jest.

Dlaczego ciało umiera??? Co takiego ciało opuszcza, że ciało umiera???

Czy uważasz, że to szatan ma rację głosząc nieśmiertelność???

Co napisano w Biblii?

Kto jest TYM JEDYNYM mającym nieśmiertelność?

@Bara-bar 12:34:54

nie chce za bardzo się wcinać ale von finov pisze, że śmiertelność ducha jest sprzeczna z Pismem, przeczytaj dokładnie to zdanie, które zacytowałaś:)

to ja może rozwiążę tę skomplikowaną zagadkę:

ciało = ciało

dusza = psychika, emocje, samoświadomość

duch = to co się w nas odradza w człowieku po nowym narodzeniu (wcześniej było martwe z powodu grzechu), co otrzymujemy od Boga z łaski za darmo jak uwierzymy w ofiarę Jezusa i będziemy wyznawać przed ludźmi że jest naszym Panem. Dzięki temu że mamy tego Ducha Chrystusowego możemy iść do nieba, bo ten Duch jest doskonały niezależnie od tego w jakim stanie jest nasze ciało i dusza.

ciało ma początek i koniec

dusza ma początek jak się rodzimy i nie ma końca. (niektórzy twierdzą, że piekło to jest koniec duszy i Bóg takiego delikwenta kasuje z istnienia)

duch nie ma początku ani końca i jest nam dany od Boga.

2016-04-25 14:54:53, Administrator, administracyjna blokada komentarza: brak informacji

@Bara-bar 14:29:05

Jak człowiek umiera to jego jego ciało idzie do ziemi i je robaki jedzą, dusza (emocje, wspomnienia, psychika, świadomość) idzie w stan hibernacji/snu i czeka na ponowne przyjście Jezusa i na sąd.

Dusza to jest to co cię określa jako człowieka. I albo założymy że to umiera i wtedy podczas zmartwychwstania nie jesteś już sobą nic nie pamiętasz w ogóle zero, ale wtedy jaki sens w naszym życiu na ziemi?

Albo po śmierci ciała dusza idzie gdzieś w stan hibernacji/snu i czeka na Jezusa. W tym wypadku w dzień sądu dusze nawróconych scalają się z Duchem Chrystusowym i idziemy do nieba, natomiast dusze nienawróconych idą do piekła i tam Bóg ich unicestwia (ewentualnie cierpią wieczne męki).

@jawa nie sen 15:08:43

Poprzyj to wersami Biblii, bo ani ty, ani ja nie zmartwychwstaliśmy.

Napisano, że jest JEDYNY mający nieśmiertelność!!!

Jeśli nie potrafisz poprzeć twego twierdzenia wersami z Biblii, to czym ty popierasz to co głosisz?

@Bara-bar 15:13:32

nigdzie nie napisałem, że zmartwychwstaliśmy, napisałem, że po nowonarodzeniu otrzymali Ducha Chrystusowego który jest nieśmiertelny.

„bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało - czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.” 1 List do Koryntian 12:13

„Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego” List do Rzymian 8:9

„W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.” List św. Pawła do Efezjan 1:13-14

„Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest”. Ewangelia Jana 3,16

"Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie." Gal 2.20

„A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały DUCH wasz i DUSZA i CIAŁO niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Pierwszy List do Tesaloniczan 5,23

"Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe." 2. List do Koryntian 5,17

Jak rodzisz się na nowo to co się w tobie rodzi tak że stare przeminęło? Na pewno nie nowe ciało, ani nowa psychika. Odradza się Duch Boży, Duch Chrystusowy, otrzymujesz nową naturę, dzięki temu możesz iść do nieba.

@jawa nie sen 15:58:20

W tym Chrystusowym TCHNIENIU zmartwychwstaną ci, którzy ZMARTWYCHWSTANĄ w pierwszysm zmartwychwstaniu!

Tak samo jak żywi będą ODMIENIENI, kiedy Pan Jezus Powtórnie Przyjdzie, tak UMARLI W Chrystusiw zMARTWYCH-wstaną!

Nie słuchaj ludzi!!! Pana Jezusa słuchaj!

@Bara-bar 17:03:17

Ty piszesz o ponownym przyjściu Jezusa, o zmartwychwstaniu na sąd, a ja ci piszę o życiu nowonarodzonego człowieka tu i teraz.

Ja się z tobą nie będę kłócił kto ma rację, piszę tylko o tym co działa, sprawdza się w moim życiu i przynosi konkretne owoce. W sumie to już napisałem wszystko co miałem napisać. Jak będziesz chciała to skorzystasz z tego i to przyniesie także owoce do twojego życia, a jak nie to nie. Nic na siłę.

@jawa nie sen 19:06:53

A kto chce się kłócić?

Zadaj SOBIE pytanie, czy ty słuchasz Pana Jezusa, czy ludzi?

Człowiek chrystusowy NIE jest Chrystusem!

Każdy może powiedzieć, że jest chrystusowy, KAŻDY!

@Bara-bar 12:40:19

Miłość Boża jest tym co prowadzi ludzi przez życie, co daje moc i uwalnia łaskę Bożą i wiarę w ludziach. Musisz zrozumieć to, że łaska Boża objawia się w miłości do ludzi, a ich wiara w poddaniu się Słowu czyli Jezusowi oraz słowu w Piśmie. Dam ci teraz kilka fragmentów, przeczytaj je, dokładnie przestudiuj i zastanów się jaki praktyczny wymiar wniosą do twojego życia jeśli w nie uwierzysz.

"(23) my zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego, dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, (24) natomiast dla powołanych - i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. (25) Bo głupstwo Boże jest mędrsze niż ludzie, a słabość Boża mocniejsza niż ludzie. (26) Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, (27) ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, (28) i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, (29) aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. (30) Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, (31) aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił."

(10) tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim, (11) w którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej, (12) abyśmy się przyczyniali do uwielbienia chwały jego, my, którzy jako pierwsi nadzieję mieliśmy w Chrystusie. (13) W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, (14) który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego.

Powtórka z matematyki

==ciało + tchnienie ożywiające = dusza żyje

ciało - tchnienie ożywiające = śmierć duszy

To nie jest tak, jak fantazują niektórzy, że to tchnienie wracające do Boga, to ''nieśmiertelna dusza'', powrót człowieka do Boga..., że to jakaś forma naszego ja, nasze uczucia, nasze myślenie, nasza świadomość..., wędruje w zaświaty do Boga...

Bilia wyraźnie mówi, że tak nie jest!==

Droga Barbaro!

Jeszcze odnosząc się do praw matematyki posługującej się tylko zaokrąglonymi cyframi: 0, 2, 3, 5, 6,8, 9

Cyfry 1, 4, 7 odrzucamy, gdyż mają za dużo kantów.

I tak pozostaje matematyka typu jak poniżej:

ciało + tchnienie ożywiające = dusza żyje

ciało - tchnienie ożywiające = śmierć duszy

A gdzie duch?

Wierzysz w duchy?

A jeżeli Bóg jest Duchem, to my, stworzeni na obraz i podobieństwo Boga jesteśmy też duchami, czy nie?

IIKor.3,17-18 „Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański - tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.”

Następne kontrowersyjne wersety:

Pan jest Duchem – „p (greckich liter nie wkleja)” - pneuma a więc osobą, czy tylko tchnieniem?

A zaraz dalej „My… wpatrujemy się w jasność Pańską…” Od kiedy można widzieć tchnienie?

Od kiedy tchnienie ma wygląd? Obraz?; „upodabniamy się do Jego obrazu.”

Pan jest „pneuma”, które można widzieć i do którego to wyglądu obrazu jaśniejącego tchnienia można się upodabniać?

Bóg musi być osobą, a użycie określenia „pneuma” nie jest dowodem że pneuma to tylko tchnienie, ale że to określenie próbuje przedstawić istotę niematerialnego Boga, który w dodatku, najczęściej bywa niewidoczny.

W końcu w podobny sposób są nazywani aniołowie – zwiastuni Jego „”; pneumata którzy jak wiemy są osobami, a są określeni jako wiatry – wiatrami – pneumata Hbr.1,7.

A co z wersetami:

Jak.2,26 „Tak jak ciało bez ducha (ςpneumatos) jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.”

Jak.4,5 „A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: «Zazdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził»?”

Po co Bogu Jego tchnienie, które nam dał, aby ożywić nasze ciało? Czyżby pożądał on naszego życia, aby je nam odebrać?

A może to chodzi o naszą niematerialną, ludzką osobę ducha, i Bóg pragnie, abyśmy pozbyci naszych ciał mogli mieć z Nim nieograniczoną społeczność, relację, w wymiarze duchowym?

I poniższy werset – jak i wiele innych, potwierdzają, że ten sam wyraz; „pneuma” raz może określać samo ożywiające tchnienie Boga, a innym razem może się to odnosić do niematerialnych osób: Boga, aniołów, ludzi.

Dodatkowo mamy niesamowity werset z Hioba 19,25-27

„Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni.

Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.

To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty.”

Wygląda na to, że Hiob prorokuje o zmartwychwstaniu.

A wracając do powyższej ułomnej matematyki:

Ciało człowieka + ożywiające tchnienie Boga = ciało żyjące + duch człowieka jako niematerialna osoba człowieka + dusza człowieka jako niematerialne wyposażenie człowieka np. uczucia, myśli, wiedza, emocje, charakter… => człowiek żyje ziemskim, materialnym życiem.

Człowiek narodzony na nowo, ochrzczony Duchem Świętym jest dodatkowo zamieszkany przez osobę Boga. Duch Boga współpracuje z człowiekiem.

Człowiek poganin, gdy otworzy się na złego ducha zostaje opętany. W takim przypadku w ciele człowieka mieszka, żyje osoba ducha człowieka oraz wrogi zły duch, zakłócając życie człowieka.

Bóg zabiera swoje używiające tchnienie => ciało umiera, duch żyje nadal i nadal posiada niematerialne wyposażenie duszy.

Zbawiony idzie tam, gdzie prowadzi go połączony z duchem człowieka Duch Święty.

Potępiony idzie tam, gdzie jest miejsce złych duchów z którymi był połączony za życia.

Chcąc uprawiać duchową matematykę trzeba posługiwać się wszystkimi dostępnymi danymi, aby ewentualnie odczytać niewiadome.

A poniżej kilka wersetów ułatwiających odkrywanie danych.

ITes.5,23 „Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

Mt.10,28 „I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle.”

Biorąc pod uwagę, że w Bożym Słowie duch i dusza człowieka występują zamiennie, to trudno określić co ta (powyżej) nie do zabicia dusza oznacza? Czy niematerialną osobę, czy niematerialne wyposażenie człowieka, czy osobę + niematerialne wyposażenie.

Trudno przyjąć, e uczucia, wiedza, emocje, charakter... żyją samoistnie, bez żyjącej osoby posiadającej te wyposażenie.

Zach.12,1 „Wyrok. Słowo Pana o Izraelu.

Wyrocznia Pana, który rozpostarł niebiosa i założył fundamenty ziemi, i ducha tchnął we wnętrze człowieka.”

Mal.2,15 „Czyż ów «jeden» nie dał przykładu, ten, którego ducha wyście spadkobiercami? A czegóż ten «jeden» pragnął? Potomstwa Bożego! Strzeżcie się więc w duchu waszym: wobec żony młodości twojej nie postępuj zdradliwie!”

Akurat nie mam słownika hebrajskiego. Ciekawe co to jest w oryginale "w duchu waszym"?

No bo jeżeli ten duch to tchnienie Boga, to powinno być: w tchnieniu Boga. A jeżeli jest w duchu waszym, to oznacza, że człowiek posiada ducha, swojego.

Mk.15,34 „O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: «Eloi, Eloi, lema sabachthani», to znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”

Łk.23,46-53 46 „Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego12. Po tych słowach wyzionął ducha.”

„…powierzam” -pneuma;

„wyzionął ” ezepneusen

Widzimy polskie tłumaczenie przy pomocy tego samego wyrazu „ducha”, ale w oryginale są to różne określenia.

Tak więc Pan Jezus powierzył ojcu pneuma, ale wyzionął ezepneusen.

J.3,34 „Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha.”

„A z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha.” W oryginale jest pneuma  z małej litery. Ale z kontekstu wynika, że tym razem to nie jest „pneuma” typu ożywiającego ciało, ale specjalny rodzaj „pneuma” dawany tylko ludziom wierzącym.

Dz.7,59 „Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!»”

Tym razem Szczepan także używa określenia „” – pneuma, ale dodaje, precyzuje: ducha mego. A więc znowu mamy innego rodzaju pneuma. Jest pneuma Boga, ożywiające ciało człowieka, ale jest też pneuma człowieka należąca do człowieka: „… przyjmij ducha mego”.

Czyżby Szczepan samoobsługowo sam by się pneuma własnym pneuma? Wiemy że to niemożliwe.

Odpada także samoistne funkcjonowanie niematerialnego pneuma jako wyposażenia człowieka.

Pozostaje odczytanie: Przyjmij moją niematerialną osobę razem oczywiście z jej niematerialnym wyposażeniem.

Dz.17,24-25 „Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, …, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko.”

Mamy jeszcze inne składowe człowieka: życie i oddech i wszystko

Iz.42,5 „Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą.”

I znowu mamy następne dwie składowe człowieka, które daje Bóg: dech ożywczy i tchnienie

Skoro są wymienione oddzielnie, to muszą to być dwie różne rzeczy.

ISam16,13 „Począwszy od tego dnia duch Pański opanował Dawida.”

Job.33,4 „I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło.”

Widzimy rozróżnienie ducha Bożego od tchnienie Wszechmocnego.

Tak więc tchnienie – pneuma, nie musi być tym samym co duch jako osoba.

A już najlepszym dowodem na możliwość że określenie: „” pneuma może określać osobę, a nie tylko tchnienie Boga jest wielokrotne nazywanie osoby Ducha Świętego jako „” pneuma.

@von Finov 00:10:12

ja się dorzucę z cytatami

"(16) Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży (G4151 pneuma) mieszka w was?" 1 Kor 3

"(19) Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego (G4151 pneuma), który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych?" 1 Kor 6

i animacja by odciążyć wyobraźnię, dla znających angielski

cz1 https://www.youtube.com/watch?v=b5aAGTNWNBA

cz2 https://www.youtube.com/watch?v=VsSom12Wba0

cz3 https://www.youtube.com/watch?v=1rd8pRxlCcg

Umarli żyją

IKor.15,42-53 „Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne - powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne - powstaje chwalebne; sieje się słabe - powstaje mocne; zasiewa się ciało zmysłowe - powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie powstanie też ciało niebieskie. Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek , Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie; duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi Człowiek - z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego.

Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba - umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność.”

IIKor.5,4-10 „Dlatego właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie. A Bóg, który nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek. Tak więc, mając tę ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre.”

Ciekawa natura człowieka. Śmiertelnym jest określone ciało. I to co śmiertelne zostało wchłonięte przez życie.

I następne uwarunkowania: bycie w ciele sprawia że „jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana.” Tak więc śmierć ciała zbliża do Boga. Co zbliża? Ciało? Nie. Pozostaje duch i dusza jako dwie, następne składowe człowieka. Gdy duch i dusza umrą, to w ten sposób człowiek jest bliżej Boga?

Z jednej strony w IKor.15,42-53 mamy informację, że zmartwychwstanie i przemiana w niezniszczalne ciała nastąpi przy końcu czasów, a IIKor.5,4-10 daje miejsce do interpretacji, że może to nastąpić wcześniej; po opuszczeniu ciała „opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana.”

Dalej widzimy że „chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana.”, że pozbyci ciał staniemy przed Bogiem. Jaka część człowieka stanie przed Bogiem po wyprowadzce z ciała?

i

Hbr.4,12 „Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.”

Następne składowe człowieka: dusza, duch, i można powiedzieć; ciało. Wymienione oddzielnie pragnienia i myśli mogą być czymś oddzielnym niż duch i dusza.

ITes.5,23 „Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

Ciekawym jest powyższy werset. Wiemy, że powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa ma nastąpić przy końcu czasów. Jak w takim razie mają być zachowane nienaruszonymi duch, dusza i ciało przez okres – od czasów spisania Ewangelii to już prawie 2000lat?

Czy ciało, duch i dusza które umarły są naruszone, czy nienaruszone?

Ciało niewątpliwie ulega rozkładowi.

Mk.12,25-27 „Gdy bowiem powstaną z martwych, nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie. Co zaś dotyczy umarłych, że zmartwychwstaną, czyż nie czytaliście w księdze Mojżesza, tam gdzie mowa "O krzaku", jak Bóg powiedział do niego: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba. Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie».”

Łk.20,35-38 „Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją».”

Powyższe dwa wersety jednoznacznie określa wcześniej umarłych jako nadal żyjących. I odnosi się to do ludzi na długo przed przyszłymi czasami zmartwychwstania.

Dodatkowo stwierdzenie: "Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi" Kiedy jest to już?

Ciekawym jest, że Pan Jesus Chrystus rozmawiał z Mojżeszem i Eliaszem. I o dziwo umarli przed wiekami rozmawiali, a nawet prorokowali śmierć Chrystusa Łk.9,31. A więc żyli i dawali tego dowody.

IJ.3,1-2 „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy.

Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.”

J.8,51-56 „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: "Jest naszym Bogiem", ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał [go] i ucieszył się».”

Następny znaczący werset. Jak to możliwe, że Abraham który umarł około 2000 lat przed narodzeniem się Pana Jezusa Chrystusa „Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał [go] i ucieszył się».” Trup coś ujrzał i się ucieszył?

Napisałeś, droga Barbaro:

==Bilia wyraźnie mówi, że tak nie jest!

''(5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem.'' (Koh.9:5,6)

Wszystkie dusze tak ludzkie jak i zwierząt umierają, a tchnienie, które czyniło je duszami żywymi wraca do Boga.

Obojętnie, czy taki człowiek był dobry, czy zły, kiedy umiera tchnienie ożywiające jego ciało wraca do Boga, a jego dusza umiera.==

Barbara tak to określiła, że dusza umiera. A tutaj widzimy, że Abraham rozradował się z dnia Chrystusa dwa tysiące lat po śmierci ciała. No to co żyło, co było Abrahamem?

Co żyło i rozmawiało, prorokowało jako Mojżesz i Eliasz w rozmowie z Chrystusem?

Następny, biblijny przykład żyjących po śmierci

Łk.16,22 „Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca! Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!" "Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą"».”

Jak łatwo się zorientować, mamy tutaj informacje o trzech żyjących po śmierci ludziach: Abraham, Łazarz i bogacz. W tym jeden cierpiący w płomieniu.

11,25-26 „Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?»”

Barbaro, wierzysz w to?

Rz.14,7-9 „Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.”